Mijn naam is Mariëlle de Groot (1975). Ik werk als projectmanager van maatschappelijke projecten. Daarnaast deel ik de lessen uit mijn struikelingen met de wereld.
Op een of andere manier weet ik namelijk altijd te struikelen. Dat had ik vroeger als kind al. Ik viel overal overheen. Stootte mijn tenen. Of botste ergens tegenaan. Mijn ouders noemde me in goed Brabants dan ook een ‘stulperd’. Dat is dus iemand die altijd struikelt en valt.
Nu heb ik lange tijd gedacht dat dat struikelen een fysieke onhandigheid van me is. Dat is helaas niet waar. Want dat botsen en struikelen gebeurt ook al 20 jaar lang in mijn projecten.
Zo heb ik wel eens met hart en ziel gewerkt aan een innovatieve aanpak voor een herstructurering en nam de Raad van Toezicht met complimenten voor de aanpak het besluit om te investeren. Een week later bleek dat er rekenfouten in het project zaten en moest alles opnieuw.
Ook heb ik een sociaal wijkrestaurant opgezet dat ik na de nodige struikelingen op 1 februari 2020 opende. Twee weken later werd het gesloten doorcorona en ben ik twee jaar bezig geweest om alle maatschappelijke investeringen veilig te stellen.
Dat soort dingen dus. Je kan je voorstellen dat ik me in dit soort situaties vreselijk gefrusteerd en wanhopig voelde. Wat ik dan deed is dat ik bij ervaren projectmanagers, coaches en trainers te raden ging om te ontdekken waar het mis ging en welke vaardigheden ik nodig had om die projecten te redden. Zo heb ik bij Tony Robbins rondgelopen, heb een NLP-opleiding gevolgd, ben DISC-trainer en heb ik me verdiept in systemisch kijken. Dit hielp mij bij iedere crisis om weer op te staan en weer door te gaan. Daarnaast begreep ik steeds beter waarom projecten en (bewoners)initiatieven soms moeizaam tot stand komen. Die inzichten deel ik met projectleider en trekkers van maatschappelijke projecten, zodat we samen verder komen.
Nou hoop ik dat jij niet zo’n grote struikelaar bent als ik, maar als je werkt aan een maatschappelijk project of initiatief heb je vast ook de ervaring dat het soms niet wil. Dat je ergens knetterhard aan werkt, maar telkens op hobbels stuit. Misschien zit je in een moeizame samenwerking met de gemeente en heb je het gevoel dat die andere kant van de tafel niet begrijpt wat je eigenlijk aan het doen bent? Of heb jij het gevoel dat je aan het trekken en duwen bent en voel je je er soms alleen voor staan?
Deze kant hoort ook bij projectmanagement. Het is de menselijke, zachte kant. Een wereld die vaak ongrijpbaar is, maar grote invloed heeft of je project of je (bewoners)initiatief lukt. Ik kan door alle struikelingen die ik heb gemaakt, die zachte kant grijpbaar en tastbaar voor je maken. Op een hele praktische manier. Dat doe ik aan de hand van energielekken. Ik spoor dan samen met je de energielekken op en kijk hoe je ze kan dichten, zodat je weer vooruitkomt.
Werk jij aan een maatschappelijk project of (bewoners)initiatief dat belangrijk is voor de Eindhovense samenleving, ben je je aan het ploeteren en dreigt de lol je soms te vergaan, schroom dan niet om contact met mij op te nemen. Ik denk graag met je mee om jouw project of initiatief verder te brengen.